بایگانی دسته ی انجام تحقیق

دانشمندان به دلیل نگرانی که از بازگشت مجدد عفونت در بیمار داشتند با انجام آزمایش‌هایی بر روی میمون متوجه‌ شدند که این حیوان از ابتلا مجدد به کوید-۱۹ مقاوم هستند .

محققان چینی گونه‌ای از میمون ها را به کرونا ویروس آلوده کردند ، سپس به آن‌ها فرصت دادند تا بهبود یابند و پس از گذشت 28 روز از عفونت اولیه ، نمونه آزمایشی را دو مرتبه در معرض ویروس قرار دادند . با این حال ، به نظر می‌رسد که میمون ها از عفونت محافظت کرده‌اند و بار دیگر تسلیم نشده‌اند.

به استدلال تیم تحقیقاتی ، این موضوع نشان دهنده آن است که بیماران چینی که به نظر می‌رسید مجددا به coronavirus آلوده شده‌اند ، کاملاً بر عفونت اولیه غلبه نکرده‌اند. به باور محققان این یافته‌ها می‌توانند به ارزیابی پیشرفت واکسن علیه کوید-۱۹ نیز کمک کنند.

لینین بائو و دیگر همکارانش در این پروژه تحقیقاتی چهار میمون بزرگسال چینی را به ویروس SARS-CoV-2 آلوده کردند. سپس پیشرفت بیماری ناشی از کرونا ویروس را به مدت 28 روز مشاهده کردند . بررسی‌هایی از جمله نظارت بر وزن و دمای حیوانات و گرفتن سواب های مختلف برای اندازه‌گیری بار ویروسی.

یافته‌های تحقیقاتی بر ابتلا مجدد به کوید-۱۹

تیم تحقیقات در طی دوره ابتلا به عفونت ، مشاهده کردند که در حیوانات آزامایشی علائمی از کم اشتهایی ظاهر شد و بین 200 تا 400 گرم وزن از دست می‌دهند سپس تنفس سخت تر به حالت متناوب دیده می‌شود. سواب‌ آزمایشی نشان داد که بارهای ویروسی میمون در حدود سه روز پس از عفونت به اوج خود رسیده و پس از آن به تدریج کاهش می‌یابد . پس از گذشت حدود 14 روز به سطح غیر قابل کشف می‌رسید.

بیست و هشت روز پس از ایجاد عفونت ، دو میمون – که در هر دو آن‌ها علائم عفونی کاهش یافته و دو آزمایش کرونا ویروس پیاپی را پشت سر گذاشته اند – بار دیگر مجددا در معرض کروناویروس با همان دوز عفونت قبلی قرار گرفتند. مشاهده شد که دمای هر دو میمون پس از قرار گرفتن در معرض مجدد به طور موقت افزایش می‌یابد ، اما سواب های گرفته شده بارهای ویروسی را نشان نداد.!

نتایج تحقیقات صورت گرفته بر کوید-۱۹ در میمون

نتایج تحقیقات نشان داد که عفونت اولیه ناشی از  SARS-COV-2 می‌تواند بدن را از قرار گرفتن مجدد در معرض بیماری محافظت کند ، که مرجع پیش آگهی بیماری و پیامدهای اساسی برای طراحی  واکسن است.”

اگر میمون ها در مرحله نخست پس از عفونت اولیه ، آنتی بادی خنثی را تولید کنند ، ممکن است عفونت مجدد برقرار نباشد. بر همین اساس ،بیماران با استفاده از آنتی بادی های خاص به منظور ایجاد ایمنی به SARS-CoV-2 ، بیمار مسری نخواهند بود.

این یافته‌ها می‌تواند ترس از گزارش بیماران مرخص شده را کاهش دهد که به نظر می‌رسد پس از بهبودی قبل از عفونت ، برای کروناویروس مثبت آزمایش می شوند. همچنین این احتمال وجود دارد که تست کرونای covid-19 قبل از مرخصی بیماران منفی کاذب باشد ، و یا اینکه علی رغم ملاک ترکیب ترشحات از عفونت اولیه خود به طور کامل بهبود نیافته اند. محققان نتیجه گرفتند: بنابراین ، اصلاح بیشتر تکنیک های تشخیصی ، نظارت بر آنتی بادی و آزمایش نمونه های دستگاه تنفسی تحتانی برای درمان عفونت SARS-CoV-2 ضروری است.

تحقیقات در زمینه کروناویروس جدید “covid-19” و یافتن راه‌هایی برای مهار کامل بیماری ناشی از این ویروس همچنان ادامه دارد .

• کپی برداری از این نوشته فقط با استفاده از عبارت زیر به عنوان مرجع بلامانع می باشد:

“نوشته شده توسط پروژه سرا اوج دانش؛ https://OjDanesh.com “

جهت برخورداری از اخبار علمی روز، در کانال تلگرامی ما عضو شود:  
https://t.me/MBlogy 

بر اساس یک مطالعه جدید ، ممکن است داروهای استاتین سلول‌های سرطانی را از بین ببرند. محققان همچنین سرنخ هایی از چگونگی انجام این کار کشف کرده اند.

بیش از 35 میلیون آمریکایی به دلیل کاهش سطح کلسترول خون خود ، داروهای استاتین را روزانه مصرف می‌کنند . یافته های جدید محققان ، شواهد قبلی را مبنی بر وجود داروهای فراگیر در مقابله با برخی از انواع سرطان ، تقویت می‌کند. در مطالعات غیر مرتبط ، سایر محققان یافته‌اند که استاتین چگونه قادر به کاهش خطر ابتلا به سرطان تهاجمی پروستات است.

بر اساس نشانه های اپیدمیولوژیکی ، افرادی که طولانی مدت استاتین مصرف می‌کنند سرطان‌های کم‌تر و با تهاجم ضعیف‌تری دارند و استاتین‌ها می‌توانند سلول های سرطانی را در آزمایشگاه بکشند .

محققان مطالعه جدید خود را با حدود 2.500 دارو تأیید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) شروع کردند تا ببینند کدام از آن‌ها بهترین میزان کشته شدن سلول‌های مهندسی ژنتیک را دارند که موجب جهش در ژن سرطانی به نام PTEN  است. این ژن آنزیمی را برای سرکوب رشد تومور کد می‌کند.

استاتین

در میان هزاران ماده مخدر ، استاتین ها به ویژه پیتواستاتین به عنوان یک مدعی برتر در توانایی کشتن به سرطان ظاهر شد. اکثر داروهای دیگر هیچ تاثیری نداشتند و یا سلول‌های عادی و مهندسی شده را با همان سرعت کشتند . غلظت مساوی پیتواستاتین تقریبا در تمام سلول‌های مهندسی شده ،  باعث مرگ سلول شد .

محققان سپس مسیرهای مولکولی که احتمالاً استاتین‌ها روی آن‌ها تأثیر می گذارند را بررسی کردند. به عنوان مثال : کاملاً مشخص است که استاتین ها آنزیم کبدی را می‌سازند که کلسترول را ایجاد می‌کند ، اما این دارو همچنین موجب توقف تولید یک مولکول کوچک به نام geranylgeranyl پیروفسفات یا GGPP می‌شود که را که اتصال پروتئین های سلولی به غشای سلولی را مسدود می کند .

ارتباط GGPP با بقای سلول‌های سرطانی

هنگامی که محققان پیتواستاتین و GGPP را به سلول‌های سرطانی انسان با جهش PTEN اضافه کردند ، دریافتند که GGPP از اثرات کشتار استاتین جلوگیری می‌کند و سلول‌های سرطانی بقا می‌یابند ، اظهار داشتند که GGPP ممکن است یک ماده اصلی برای بقای سلول‌های سرطانی باشد.

در مرحله بعد ، با جستجو در زیر میکروسکوپ به سلول‌هایی که فاقد آنزیم هستند و باعث ایجاد GGPP می شود ، محققان دیدند که چون سلول ها شروع به مرگ می کنند ، آنها نیز متوقف می‌شوند. در شرایط عادی ، سلول‌های سرطانی دسته ای از انرژی در حال حرکت هستند و برای حفظ رشد غیرقابل بررسی خود ، مقدار زیادی مواد مغذی را مصرف می‌کنند. آن‌ها این سرعت بی نظیر را با ایجاد برآمدگی هایی مانند نی از سطح خود حفظ می کنند تا مواد مغذی از محیط اطراف خود را مصرف کند.

دانشمندان گمان می‌کنند که سلول‌های سرطانی به معنای واقعی کسل “گرسنه هستند” و با افزودن برچسب فلورسنت به پروتئین ها در محیط سلول ها میزان دریافت سلول‌های تحت درمان با استاتین را اندازه گیری کردند.

سلول‌های عادی انسانی با برچسب فلورسنت درخشان بوده و این نشان می‌دهد که این سلول‌ها پروتئین را از محیط اطراف خود _ صرف نظر از اینکه دانشمندان استاتین ها را به مواد مغذی و سلول ها اضافه می کنند _ می‌خورند. با این حال ، سلول‌های سرطانی انسان با جهش PTEN تقریباً هیچ پروتئین درخشان را پس از افزودن دانشمندان به استاتین دریافت نکردند. عدم توانایی سلول‌های سرطانی تحت درمان با استاتین در ایجاد برآمدگی های مورد نیاز در پروتئین ها ، باعث گرسنگی آن‌ها می‌شود که در نهایت مرگ سلول سرطانی را به دنبال دارد .

کپی برداری از این نوشته فقط با استفاده از عبارت زیر به عنوان مرجع بلامانع می‌باشد  “نوشته شده توسط پروژه سرا اوج دانش؛ https://OjDanesh.com “

جهت برخورداری از اخبار علمی روز، در کانال تلگرامی ما عضو شود:
https://t.me/MBlogy

یارا ویروس (Yaravirus)  ،ویروس‌ تازه شناسایی شده‌ در آمیب ، که دارای ژن های ناشناخته‌ بسیاری است .

Yaravirus )لکه های تیره) آلوده آمیب

محققان به تازگی ویروس جدید آلوده کننده آمیب را که دارای مقدار زیادی ژن ناشناخته است را در برزیل کشف کردند . بر اساس یافته‌ها ، بیش از 90 درصد ژن‌های ویروس در هیچ کجای دنیا یافت نشده است ، و این امر نشان مدهنده آن است که ممکن است این ارگانیسم متعلق به یک طبقه کاملاً جدید از ویروس‌ها باشد که ما از وجود آن آگاه نبوده‌ایم . این ارگانیسم تازه کشف شده که یارا ویروس (Yaravirus) نامگذاری شده است ، در اساطیر بومی برزیل Tupi-Guarani به معنای “مادر آب‌ها” می‌باشد .

این ویروس در یکی از شناخته شده‌ترین گونه‌های تک‌یاخته ها به نام آمیب  کشف شد. نمونه ویروس از آب های گل آلود دریاچه مصنوعی به نام پمپولها در برزیل جمع آوری شد. تیم تحقیقاتی ژن های رمزگذاری کننده پروتئین ، 74 ویروس را با بانک اطلاعاتی حاوی بیش از 8،500 متاژنوم مقایسه کردند. از میان 74 ژن ، تنها شش ژن از فاصله دور با ماده ژنتیکی شناخته شده از سایر میکروارگانیسم ها ارتباط داشتند . کار محققان را دشوار می‌دانستند که از کجا به وجود آمده است و به چه گونه هایی مربوط می‌شود .

یارا ویروس _ Yaravirus

Yaravirus بیانگر وجود ویروس‌ جدیدی از ویروس‌های جدا شده از سلول‌های A. castellanii است. مقدار پروتئین های ناشناخته که ذرات Yaravirus را تشکیل می‌دهند ، نشان دهنده تنوع موجود در دنیای ویروسی و میزان پتانسیل یافتن ژنوم های ویروسی جدید است. این یافته برای نویسندگان جالب و شگفت آور است.

ویروس هایی که آمیب ها را آلوده می کنند ، مشترک هستند ، با همه ویروس‌های جدا شده آمیبی شناخته شده مربوط به ویروس های به اصطلاح غول پیکر (ویروس های DNA بزرگ نوکلئولیتوپلاسمی ، NCLDV) ، که بسیار بزرگتر از عوامل ویروسی معمولی و پیچیده تر هستند. اما Yaravirus از این نظر عجیب است. بر خلاف آنچه در سایر ویروس های جدا شده آمیب مشاهده می شود ، Yaravirus توسط یک ذره بزرگ / غول پیکر و یک ژنوم پیچیده نشان داده نمی شود ، اما در عین حال تعداد مهمی از ژن‌های قبلی را نیز توصیف می‌کند ، از جمله کد کننده پروتئین اصلی کپسید جدید .

مشخص نیست که آیا Yaravirus اولین نمونه از یک خانواده جدید از ویروس‌های آلوده کننده آمیب است که به طور مستقل تکامل یافته است یا اینکه قبلاً ویروس غول پیکری بوده که به مرور زمان اندازه خود را کاهش می داد ؟! اکنون به 80 نانومتر رسیده (در مقایسه با ویروس‌های غول پیکر که بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ نانو متر هستند .همچنین گلبول قرمز 100 برابر بزرگتر از یاراویروس است. اگر Yaravirus واقعاً با ویروس های غول پیکر مرتبط باشد ، کوچکترین عضو NCLDV ها ، چه از نظر ذرات و چه از لحاظ ژنوم است.